Foto: Youtube Printscreen
1898. – Rođena je srpska književnica Desanka Maksimović, član Srpske akademije nauka i umetnosti, čija se topla, senzibilna, neposredna i muzikalna poezija odlikuje rodoljubljem i humanošću. Pre tačno 114 godina svet je postao bogatiji za jednu talentovanu autorku uz čije su stihove stasale mnoge generacije.
Nakon gimnazije u Valjevu, završila je studije svetske književnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a kao stipendista francuske vlade provela je godinu dana na usavršavanju u Parizu. Radila je kao profesor u školi u Obrenovcu, Dubrovniku i Prvoj ženskoj gimnaziji u Beogradu.
Objavila je oko pedeset zbirki pesama i priča za decu i odrasle. Najčešći motiv Desankinih pesama bila je ljubav, a verovala je da poezija treba da poziva ljude na dobrotu, toleranciju i međusobno poštovanje.
Njena dela su prevođena na mnoge jezike i nagrađivana priznanjima kao što su Vukova nagrada (1974), Zmajeva nagrada (1958. i 1973), nagrada „Mlado pokolenje“(1959) i mnoge druga dela : zbirke pesama “Pesme”, “Zeleni vitez”, “Pesnik i zavičaj”, “Otadžbino, tu sam”, “Miris zemlje”, “Tražim pomilovanje”, “Nemam više vremena”, “Pesme iz Norveške”, “Letopis Perunovih potomaka”, “Ničija zemlja”, “Slovo o ljubavi”, priče “Ludilo srca”, romani “Otvoren prozor”, “Ne zaboraviti”, dečji roman “Pradevojčica”, zbirka bajki i proze u stihu “Oraščići palčići”, putopis “Snimci iz Švajcarske”.
Desanka je preminula u svojoj 95. godini u Beogradu, sahranjena je u Brankovini kod Valjeva, u porti crkve Svetih arhanđela u okviru kulturno-istorijskog kompleksa.
